Trochę historii!

Gdy Maryja objawiła się młodej Siostrze Miłosierdzia św. Katarzynie Laboure po raz pierwszy w nocy z 18 na 19 lipca 1830 roku poprosiła o to, by powstało Stowarzyszenie Dzieci Maryi. Było to w Paryżu, przy ulicy du Bac 140 w kaplicy w Domu Sióstr Miłosierdzia. Siostra Katarzyna przekazała później księdzu Janowi Aladel, który był jej spowiednikiem: „Najświętsza Panna pragnie, by Ksiądz spełnił pewną misję. Ksiądz będzie tu założycielem i kierownikiem. To Stowarzyszenie Dzieci Maryi, któremu Najświętsza Panna udzieli wielu łask. Zostaną przyznane odpusty.” 

Duchowość  Stowarzyszenia czerpie też z drugiego objawienia Najświętszej Dziewicy św. Katarzynie Labouré, które miało miejsce 27 listopada 1830 roku. Wtedy to Maryja ukazała jej wzór Medalika, związała z nim obietnicę udzielania wielu łask tym, którzy będą go nosić i modlić się do Niej. Medalik ten znany jest pod nazwą Cudownego Medalika. Nazwę tę nadali ludzie, którzy nosząc go i modląc się do Niepokalanej, otrzymywali liczne łaski,w ich życiu działy się cuda. Spisane zostały nawet książki zawierające liczne świadectwa o łaskach uzyskanych za pośrednictwem Niepokalanej od Cudownego Medalika.

Medalik stał się później znakiem rozpoznawczym Stowarzyszenia.Od samego początku wszyscy jego członkowie mieli obowiązek nosić go i rozdawać, aby w ten sposób szerzyć kult Maryi Niepokalanej.

Ksiądz Jan Aladel, bardzo sceptycznie nastawiony do objawień, o jakich mówiła młoda siostra Katarzyna nie przejął się od razu posłannictwem utworzenia Stowarzyszenia Dzieci Maryi. Jednak w 1838 roku z posłuszeństwa przełożonym stanął na czele pierwszej grupy Dzieci Maryi w Beaune. W tym francuskim miasteczku szesnastoletnia dziewczyna Benigna Hairon 8 grudnia 1838 roku ofiarowała swe życie Maryi Niepokalanej. To ona była uważana za pierwszą członkinię Stowarzyszenia. Przez całe swe życie odznaczała się wielką pobożnością maryjną, ożywiona była duchem apostolskim. Swym przykładem pociągnęła kolejne dziewczęta. Dzięki tym pierwszym dziewczętom z Beaune oraz księdzu Janowi Aladel prośba Najświętszej Maryi Panny o utworzenie Stowarzyszenia zastała zrealizowana. Niedługo potem Stowarzyszenie doczekało się również formalnego zatwierdzenia przez władze kościelne. We Francji zostało ono zatwierdzone 2 lutego 1840 roku. W następnych latach powstawały kolejne grupy Dzieci Maryi we Francji. Dyrektorem Stowarzyszenia został ksiądz Jan Aladel, mianowany przez księdza Jana Chrzciciela Etienne, ówczesnego przełożonego Generalnego Księży Misjonarzy i Sióstr Miłosierdzia. Był on wierny tej misji aż do 1865 roku, czyli do swojej śmierci.

Gdy Cudowny Medalik stał się bardziej znany, rozszerzało się także Stowarzyszenie. Początkowo grupy stowarzyszenia powstawały  przy domach prowadzonych przez Księży Misjonarzy i Siostry Miłosierdzia. Później także przy innych parafiach. Od 1852 roku stowarzyszenie działa też w Polsce.
Od kilkunastu lat nosi nazwę Wincentyńska Młodzież Maryjna. Pod koniec XX wieku zaczął się proces centralizacji, Wcześniej każda grupa działała osobno, były one prowadzone w rożny sposób. W 1997 roku odbyło się pierwsze międzynarodowe spotkanie, kilka lat później zaczął działać Międzynarodowy Zarząd, Sekretariat Międzynarodowy w Madrycie, Zarządy Krajowe. Dziś kierunki formacji, cele wyznaczają zatwierdzone przez Kościół Statuty. Możemy śledzić rozwój i działalność grup na wszystkich kontynentach, w ponad 90 krajach.
Coraz więcej młodych SŁYSZY wezwanie Maryi, odpowiada na nie gorącym sercem. Każdego dnia odkrywamy Jej czułą miłości i opiekę nad naszym Stowarzyszeniem